Eindheffing
De loonbelasting en de premies voor de volksverzekeringen die de werkgever normaal gesproken op het loon van de werknemer inhoudt, betaalt de werkgever aan de Belastingdienst – feitelijk betaalt de werknemer dus zelf dit bedrag. Maar over bepaalde vormen van loon moet de werkgever de loonbelasting/premie volksverzekeringen betalen: de zogeheten eindheffing.
Deze heffing wordt niet op het loon van de werknemer ingehouden, maar komt voor rekening van de werkgever. Loon waarop een eindheffing van toepassing is, blijft net als een vrije vergoeding, buiten de jaaropgave van de werknemer en wordt niet betrokken bij het vaststellen van het inkomen voor de inkomstenbelasting.
Een uitzondering kan gelden voor een door de inspecteur opgelegde naheffingsaanslag die in de eindheffing wordt betrokken. Soms wordt de eindheffing die op grond van het tabeltarief of het enkelvoudig tarief zouden worden vastgesteld, bij grote aantallen werknemers, collectief berekend. Die krijgt dan het karakter van een loonsomheffing of eindheffing tegen een uniform tarief.
Naast gewone eindheffingen, zijn er ook pseudo-eindheffingen. Het bekendste voorbeeld daarvan is de
RVU-eindheffing van 52%, die verschuldigd is over ontslaguitkeringen die als een verkapte
VUT worden aangemerkt. Kenmerkend voor de pseudo-eindheffing is dat deze niet in plaats komen van de loonheffingen die op het individuele loon zijn verschuldigd. De eindheffing is verschuldigd naast de gewone heffingen – vandaar de aanduiding pseudo-eindheffing.
(Bron:
AWVN, 2020)
Pseudo-eindheffing
De pseudo-eindheffing is een belastingmaatregel die vanaf 2027 van kracht wordt en werkgevers extra belasting oplegt voor het verstrekken van niet-emissievrije leaseauto's aan werknemers.
Wat houdt de pseudo-eindheffing in?
De pseudo-eindheffing is een extra belasting in de loonbelasting die werkgevers moeten betalen als zij hun werknemers een fossiele of hybride auto ter beschikking stellen voor privégebruik. Het tarief bedraagt 52% over de bijtellingsgrondslag van de auto. Dit betekent dat werkgevers aanzienlijk meer belasting moeten betalen voor niet-elektrische leaseauto's, wat de kosten voor het aanbieden van dergelijke voertuigen verhoogt.
Doel van de maatregel
De overheid heeft deze maatregel geïntroduceerd om de elektrificatie van de zakelijke leasemarkt te versnellen. In 2024 was nog steeds 48,2% van de nieuwe leaseauto's fossiel, en de pseudo-eindheffing is bedoeld om deze trend te keren en het gebruik van elektrische voertuigen te stimuleren. De verwachte impact is een jaarlijkse reductie van 0,3 megaton CO₂-uitstoot.
Gevolgen voor werkgevers
Als een werkgever bijvoorbeeld een benzineauto met een cataloguswaarde van € 50.000 ter beschikking stelt, dan bedraagt de jaarlijkse pseudo-eindheffing:
52%×€50.000×22%=€5.72052%×€50.000×22%=€5.720
Daarnaast blijft de werknemer loonbelasting betalen over de bijtelling, wat kan oplopen tot € 11.000.
Reacties en bezorgdheid
De Vereniging Zakelijke Rijders (VZR) heeft fel geprotesteerd tegen de invoering van de pseudo-eindheffing, omdat zij deze maatregel als oneerlijk en verstorend beschouwen. Ze wijzen erop dat de maatregel kan leiden tot ontwijkgedrag, waarbij werknemers kiezen voor oudere, meer vervuilende voertuigen in plaats van elektrische auto's.
Bijvoorbeeld een Youngtimer.
In samenvatting, de pseudo-eindheffing is een belangrijke maatregel die aanzienlijke financiële gevolgen heeft voor werkgevers die niet-emissievrije leaseauto's aanbieden, en het doel is om de overstap naar elektrische voertuigen te versnellen.
