Steeds vaker ziek van verveling op het werk, hoe dan?

Opinie  |  vr 20 jun 2025  |  Bron: HR-kiosk & De Telegraaf  |  Auteur: Andries Bongers  |  Trefwoorden: Intrinsieke motivatie, Ziekteverzuim, Bore-out, Verzuimdagen, Persoonlijke doelstelling, Functioneringsgesprek, AI, Burn-out


Ziek worden van verveling op je werk. Het overkomt steeds meer mensen. Volgens de Arbo Unie is het aantal gevallen in vier jaar tijd vervijfvoudigd.
Het werk zou te weinig uitdaging bieden en te saai zijn, is de conclusie van de arbodienstverlener. In het afgelopen jaar kwamen mensen met zo’n bore-out 8.900 dagen niet op hun werk.
Het is uiteraard opmerkelijk, maar is het cijfer ook desastreus? Laten we dat eerst relativeren en dan de echte oorzaak proberen vast te stellen.

Relativiteitstheorie

Er zijn in Nederland 9,8 miljoen werknemers, waarvan een belangrijk deel parttime werkt.  Komen we globaal, incl. verlofdagen, op zo’n 1.500 miljoen werkdagen en daarvan zijn er (veel jongelui) wel zo’n 8900 verzuimdagen i.v.m.verveling = 0,000006 % !
Moet je je daar zo druk over maken? Jazeker wel, want als het aantal of percentage in 4 jaar tijd vervijfvoudigt, dan is het over 50 jaar of al eerder een epidemie, waar het RIVM zich nu al over zou moeten buigen en een onderzoekscommissie zou moeten instellen, toch?

Want 8.900 dagen in 1 jaar tijd, dat over 4 jaar is vervijfvoudigd, geeft over 50 jaar een verzuim van wel meer dan 61 miljoen dagen per jaar! Dat opgeteld bij het “normale” ziekteverzuim komen we op een historische 8%, en zitten we dus weer op het percentage van voor de WULBZ.

We moeten wel rekening houden  met:

1. Dat AI de meeste functies over 50 jaar (zeker de routinematige) gewoon heeft overgenomen, zodat meer dan de helft van Nederland werkloos is en werkeloos thuiszit. We noemen dat waarschijnlijk niet meer werkloos, maar bewuste tussenjaren. Is dat onze toekomst?
2. De meeste werknemers nog maar 3 dagen per week werken en daardoor zal het aantal ziektedagen ook aanmerkelijk minder worden, maar het percentage ziekte zeker niet

Dit was een stukje “relativiteitstheorie" (niet van Einstein maar van Bongers)

Doelstelling en uitdaging

In mijn arbeidzame leven, dat begon in september 1957, heb ik mij nooit verveeld, daar waren twee oorzaken voor. Het werk heeft mij altijd (tot nu toe) geïnteresseerd en er was voortdurend een duidelijke taak- en doelstelling. Bij mijn laatste werkgever (30 jaar) was dat meestal een uitdaging. We noemden dat een challenge; bijna onhaalbaar, maar daarom noemden we dat ook zo. Daar stond bij het behalen altijd wel een prima beloning tegenover of een merkbare waardering.
Je werd ook uitgedaagd om je eigen werk en functie te verbeteren en dat gaf ook een intrinsieke voldoening.

Oorzaak?

Veel werkgevers zijn afgestapt van doelstellingen en functioneringsgesprekken, dat geeft teveel stress voor medewerkers en leidinggevenden, vindt men.
Of ligt een bore-out misschien aan het feit dat mensen vaak van “jongs af aan” niet meer worden uitgedaagd?
Waarom noemen we verveling een bore-out en niet gewoon lamlendigheid, is dat grensoverschrijdend?

Hadden we ooit een patat-generatie en hebben we nu fatbike-tijdgenoten of misschien wel een combinatie daarvan?

Lees meer