​​​​​​​Oorzaak en gevolg en vooral veel leren van onze fouten, is het excuus

Opinie  |  do 15 mei 2025  |  Bron: HR-kiosk  |  Auteur: Andries Bongers  |  Trefwoorden: Staatsschuld, Ziekenfonds, Privatisering, Malafide uitzendbureau, Uitzendbureau, Marktwerking

De indertijd goedbedoelde wetgeving blijkt later vaak een enorme politieke blunder te zijn. Maar wie herinnert zich nog het kabinet, de partij(en) en de minister die een dergelijke wet er doorheen gedrukt hebben.
Wie heeft bedacht dat Nederlanders met te weinig inkomsten allerlei toeslagen moesten krijgen, in plaats van hen gewoon een rechtvaardig inkomen te geven.
Er gaan nu stemmen op om bepaalde inkomensgroepen een “gezond voedsel toeslag” te geven, zodat ook zij dure gezonde voeding kunnen kopen, in plaats van gezond voedsel bijvoorbeeld btw-vrij te maken.

Arbeidsmigranten

We proberen nu op een gekunstelde manier het aantal arbeidsmigranten terug te dringen, door bepaalde industrieën, die daar N.B.  van afhankelijk zijn, te verminderen, in plaats van de oorzaak van deze ellende op te heffen.
Al meerdere keren heb ik aangehaald dat arbeidsmigranten, dus gewone werknemers, ook rechten hebben. In dat die rechten volkomen genegeerd worden door allerlei instanties, die zich verschuilen achter onwetendheid en het niet nemen van enige verantwoordelijkheid.
Nu al maken we ons druk over de “slachtoffers” van de bouw van stadions in Saoedi-Arabië voor het WK 2034, terwijl we in Nederland ook niet brandschoon zijn. Lees: o.a. Qatar aan de Maas.
Maar wat is nu de oorzaak en wie was indertijd verantwoordelijk voor de wetswijziging, waardoor uitzendbureaus niet meer gecertificeerd hoefden te worden en vele louche bureaus de arbeidsbemiddeling hebben overgenomen? Dat was het Kabinet Kok (Paars I), met als verantwoordelijke minister Ad Melkert, PvdA, Sociale Zaken en werkgelegenheid.

Ziekenfonds

Een identiek verhaal speelde zich af bij het opheffen van de ziekenfondsen. De premie was een percentage van het loon en de werkgever droeg de premie af. Eenvoudig toch? Van de Nederlandse werkenden viel 80% qua inkomen onder het ziekenfonds, 20% was particulier verzekerd, wat een zekere status was bij bezoek aan de huisarts.  Hoera! In 2006 werd iedereen “particulier”.   De premie bleek echter voor velen te hoog, dus losten we dat op met een toeslag. Het rondpompen van geld leidde tot een fraudegevoelig  toeslagencircus. Maar dat niet alleen: verzekeringsmaatschappijen en zorginstanties storten zich op deze markt. De marktwerking (en privatisering) zou alles efficiënter en natuurlijk goedkoper maken, was de gedachte. Dat verzekeringsmaatschappijen uit puur winstbejag, ook de dienst gingen uitmaken over de zorgverlening zelf, hadden de politici, die de wet er doorheen drukten niet bedacht. Ook niet dat louche bureaus immense miljarden-fraudes gingen plegen.
En welk kabinet en minister waren verantwoordelijk voor deze financiële, maar ook operationele chaos? Dat was het vandaag veel geroemde kabinet Balkenende II, met ministers Arend Jan de Geus, (CDA) op Sociale Zaken en Hans Hoogervorst (VVD) op Volksgezondheid.
Vele kabinetten, aangestuurd door een groot ambtenarenleger, menen veel lopende zaken te moeten veranderen. Niet veranderen is stilstaan is het gezegde, maar kan ook leiden tot chaos en juist achteruitgang.
Zullen het nieuwe pensioenstelsel (WTP) of een volkomen onnodige HSL-lijn repareren, de volgende parlementaire enquêtes worden, waarbij niemand de schuld krijgt en we er vooral veel van zullen leren?

Of het bewust hoog houden van onze staatsschuld, waardoor we hoognodige financieringen schijnbaar niet kunnen doorvoeren? En de absurditeit van het indertijd sluiten van gevangenissen?