Vele werknemers denken dat een zieke werknemer niet kan worden ontslagen kan worden, dat is niet waar. Een werknemer is algemeen gesproken wel beter beschermd tegen ontslag.
Omdat een langdurig zieke werknemer zijn werkgever veel kost, zou de werkgever kunnen overwegen hem te ontslaan. Om de werknemer hiertegen te beschermen, bepaalt het Burgerlijk Wetboek (BW, art. 670, lid 1) dat men een zieke werknemer niet mag ontslaan. Dit ontslagverbod geldt voor de eerste twee jaren waarin de werknemer ziek is. Daarna mag de werkgever hem wel ontslaan. De ontslagvergunning kan men aanvragen bij het Centrum voor Werk en Inkomen (CWI) of bij de kantonrechter (zie onderstaand). Pas nadat is aangetoond dat (gedeeltelijke) voortzetting van de huidige functie of herplaatsing in een andere functie niet mogelijk is, wordt de ontslagvergunning verleend.
Een werkgever heeft nog een andere mogelijkheid om voor een werknemer ontslag aan te vragen namelijk aan de kantonrechter. Omdat er in dat geval geen sprake is van opzegging van uw arbeidsovereenkomst, is het opzegverbod tijdens ziekte bij de kantonrechter strikt genomen dan ook niet van toepassing.
De kantonrechter zal als regel niet snel besluiten een arbeidsovereenkomst van een zieke werknemer te ontbinden. Dit wordt de reflexwerking van het opzegverbod tijdens ziekte genoemd. Als de kantonrechter het vermoeden heeft dat de ontslagaanvraag van uw werkgever verband houdt met uw ziekte, dan zal de ontslagaanvraag waarschijnlijk worden afgewezen.
Zie ook subrubriek Opzegverboden.